24.11.16

01 Bangkokscape

กรุงเทพ.. ไม่ได้มีแค่สยาม สุขุมวิท ทองหล่อ
กรุงเทพ.. ไม่ได้มีแค่รถยนต์หรือรถไฟฟ้า

วันนี้.. สองเท้าของเราพาเดินทั่วกรุงเก่า 
พร้อมกำเงินในมือไว้สามร้อย 

กินจนอิ่ม นั่งเรือต่อรถกลับถึงบ้าน
แถมมีอาหารอร่อยๆ กลับมาฝากย่าด้วย 😊

ถ้าไม่เดิน ก็คงไม่ได้คุยกับคุณยายขายปอเปี๊ยะที่อร่อยม๊ากตรงแพร่งนรา
แถมเรื่องเล่าชีวิตที่ผ่านพ้นมา ณ ที่ตรงนี้กว่าหลายสิบปี
ถ้าไม่เดิน ก็คงไม่รู้ว่ามีพี่เจ้าของโฮสเทล
ที่ต้องไฟท์กับนายทุน เพื่อรักษาที่ดินที่ตัวเองเกิดเอาไว้
ถ้าไม่เดิน ก็คงไม่ได้เคารพธงชาติกับคุณทหารที่กรมพระธรรมนูญ
ถ้าไม่เดิน ก็คงไม่ได้บอกแก๊งแดนิชกลุ่มนั้นว่า 
เฮ้ย.. มันมีที่ให้ไปมากกว่าข้าวสารนะยูว
ถ้าไม่เดิน ก็คงไม่รู้ว่ากรุงเทพยามเย็น ก็สวยสงบได้
ถ้าไม่เดิน.. วันนี้ก็คงเป็นแค่วันธรรมดาอีกวันบนปฏิทิน
แต่เพราะวันนี้ออกเดิน.. วันนี้เลยมีเรื่องน่าจดจำ

เดินทาง ไม่ต้องเดินไกล 
แค่เดินด้วยใจที่เปิดกว้าง ..ก็พอ

02 Life After Rain


เราต่างมีหมวกหลายใบกันทั้งนั้น..
บางวันเราสวมหมวกคร่ำเคร่งกับงานที่ออฟฟิศ
แต่กลับบ้านมา ก็ต้องถอดหมวกใบนั้นออก 
แล้วกลายเป็นลูกของแม่ พ่อของลูก หรือพี่ของน้องที่รออยู่ที่บ้าน
บางครั้ง โชคดี ได้สวมหมวกไปสัมผัสโลกกว้าง ในฐานะนักเดินทาง
แต่บางคราว เราก็ต้องเปลี่ยนหมวก 
มานั่งจดจ่อกับภาระตรงหน้า ทำหน้าที่รับผิดชอบความฝันกันต่อไป

อย่างที่บอก.. ไม่มีใครมีหมวกใบเดียวหรอก
เราสวมหมวกใบไหน ก็ต้องรับบทนั้นให้ดี
อย่ามัวอิจฉาหมวกของคนอื่นว่าสวยกว่าดีกว่า
เพราะว่าเราก็ใส่หมวกที่มีของตัวเองให้สวยได้
ชอบหมวกใบไหน.. ก็หยิบมาใส่บ่อยหน่อย เท่านั้นเอง 

23.11.16

01 Life After Rain



กรุงเทพฯ ไม่มีหรอก..

สายหมอกทุ่งนาป่าเขา

เสียงนกเสียงกาหยอกเย้า
เรื่องเล่าจากดินถิ่นไกล

กรุงเทพฯ น่ะ.. มันไม่มี
อากาศหรือไมตรีแจ่มใส
รอยยิ้มที่ดีต่อใจ
อะไรช่วยได้ก็ช่วยกัน

กรุงเทพฯ น่ะเหรอ ..ฉันรู้
ก็อยู่นี่ไงบ้านฉัน
ก้มหน้าคุยกันไปวันวัน
ไถนารึเปล่านั่น.. ไม่มั่นใจ

ไอ้ฉันมันคนกรุงใจกบฏ
คิดคดแต่จะหนีไปไหนไหน
เบื่อคอนกรีตเบื่อความเร็วเบื่อแสงไฟ
แล้วเธอล่ะ.. เป็นยังไงถามใจดู